Vraag het Elmer - 'Tweelingzusje'

Vraag het Elmer - 'Tweelingzusje'

Beste Elmer,
Al zo lang als ik me kan herinneren heb ik een totale fascinatie gehad voor eeneiige tweelingen. Dit werd nog sterker toen ik als kind (ik was denk ik een jaar of 11, 12) een verhaal las over een tweeling die bij geboorte van elkaar werden gescheiden, niets van elkaar wisten en in verschillende landen opgroeiden.

Pas in de volwassen leeftijd liepen ze elkaar bij toeval tegen het lijf.
Het verhaal raakte me ontzettend en ook nu ik dit schrijf voel ik de emoties weer opkomen. De fantasieën over een tweelingzusje werden weer sterk aangewakkerd en vaak fantaseerde ik dat in een zusje had dat ergens ver weg woonde, maar dat ik haar ooit weer zou tegenkomen.

Omdat ik niet zo’n gelukkige jeugd heb gehad, dacht ik later dat deze fantasieën een manier zijn geweest om een beetje te kunnen ontsnappen uit de situatie van toen, en me hoop gaven op een gelukkiger leven zodra ik mijn zusje had gevonden. Maar goed, ik werd volwassen, en alhoewel de fascinatie voor tweelingen altijd is gebleven, was ik er verder niet meer zoveel mee bezig.
Echter, pasgeleden kwam ik op internet een aankondiging van een film tegen over een drieling. Dit waargebeurde verhaal gaat over een geadopteerde jongen die op een dag naar een nieuwe middelbare school gaat waar iedereen hem warm begroet als een oude bekende. Jongens slaan hem vriendschappelijk op de rug, meisjes zoenen hem op de mond, enfin, hij is totaal verbaasd en snapt niet wat er aan de hand is. Totdat iemand hem met een andere naam aanspreekt en hij begrijpt dat hij blijkbaar een dubbelganger heeft. Hij ontmoet ook de beste vriend van zijn dubbelganger en deze beseft meteen dat hij niet met zijn beste vriend te maken heeft maar met een waarschijnlijke tweelingbroer. Hij vraagt hem of hij geadopteerd is (net als zijn broer) en zo komt de jongen erachter dat hij een tweelingbroer heeft. Helemaal opgewonden rijden ze samen naar zijn broer en de twee lijken letterlijk en figuurlijk als 2 druppels water op elkaar. Verder hebben ze het gevoel dat ze elkaar al hun hele leven kennen, hebben dezelfde hobby’s, gedragingen enz.


Doordat hun verhaal in de krant komt te staan, komt de derde broer erachter dat hij waarschijnlijk deel uitmaakt van een drieling, en uiteindelijk zijn ze alle drie herenigd.
Dit verhaal zorgde er weer voor dat ik diep geraakt en van slag was, en de tranen over mijn wangen stroomden in een mengeling van vreugde, heimwee, verdriet en verlangen. Mijn vroegere verklaring van een ontsnapping-fantasie dekt hier volgens mij de lading niet meer… Ik was hier in het dagelijks leven helemaal niet meer mee bezig maar bij het lezen van dit verhaal reageer ik zo heftig alsof het mijn eigen verhaal is.
Zou jij kunnen zeggen of hier iets anders aan de hand kan zijn?
 
‘Tweelingzusje’


Elmer's antwoord:


Beste Tweelingzusje,
Hoewel voor een kind een fantasie-zusje zeker tot de mogelijkheden behoort om innerlijk aan een pijnlijke en eenzame situatie te ontsnappen, lijkt er in jouw geval inderdaad meer aan de hand te zijn. Dat jouw ‘fantasie’ over een tweelingzusje gaat is wellicht geen toeval.

Uit onderzoek is gebleken dat één op de tien zwangerschappen begonnen zijn als een twee- of meerling. Dat betekent dat heel veel mensen eigenlijk een tweelingzusje of -broertje hebben die in de baarmoeder overleden is, en waar ze zich dan ook niet bewust van zijn. Dat is nogal wat…
Net zoals een nog ongeboren kind in totale symbiose is met de moeder, geldt dat zeer zeker ook voor de binding met een tweelingzusje/broertje.
Wanneer er nu, door welke oorzaak ook, een van de foetussen sterft, is dat voor de overlevende tweelinghelft een onvoorstelbaar trauma. Het is alsof een deel van jezelf sterft.

Het overlevende kind gaat later volkomen onbewust op zoek naar de verloren tweelinghelft, en probeert die dan te vinden in een partner. Er wordt dan van de partner ‘verwacht’ dat die dat gat kan vullen, maar daarmee wordt de partner zwaar overvraagd en is de relatie gedoemd te mislukken. En ook bij een volgende relatie zal dit patroon zich blijven herhalen.
Tegelijkertijd is er sprake zijn van een diepe bindings- en verlatingsangst problematiek, want ieder intieme verbinding zal onbewust de doodsangst oproepen dat je de persoon, die jou het meest dierbaar is, zal verliezen.

Naast een diep gevoel van eenzaamheid ervaart de overlevende tweelinghelft vaak ook gevoelens van schuld. Hij of zij heeft het overleefd, en de ander niet. Vanuit dat onbewuste schuldgevoel kan de dynamiek ontstaan van: ‘Het zal mij niet beter gaan dan jou…’, waarmee de overlevende tweelinghelft het eigen welzijn en geluk onbewust zal saboteren. Die onbewuste sabotage kan zich ook uiten op het fysieke vlak, bijvoorbeeld door het ontwikkelen van anorexia (willen verdwijnen), obesitas (eten of groeien voor twee), een chronische ziekte, en nog vele andere kenmerken.

Wat helpend kan zijn om dit enorme trauma zo goed als mogelijk is te verwerken, is in de eerste plaats het bewustzijn dat er sprake kan zijn van een overleden tweelinghelft. Dat kan al een echte aha-erlebnis zijn, waardoor je mogelijk een aantal van je problemen in het juiste licht kan zien.
Vervolgens zijn er verschillende mogelijkheden om met dat trauma aan de slag te gaan, waaronder natuurlijk het te benaderen via familieopstellingen.

Verder zijn er verschillende boeken geschreven over dit onderwerp, en zijn deze, en meer informatie te vinden op de website van de Stichting Alleengeboren Tweelingen Nederland: www.stichtingatn.com

Bedankt voor je vraag, en ik hoop dat het antwoord je wat verder kan helpen.

Hartelijke groet,
Elmer

1 reactie

  • Vorige week pasten wij 2 dagen op de tweelingen van mijn neef, jongens 7 jaar.

    Zij wilden het hebben over "siamese"  (ik weet niet of de term gepast is) tweelingen, vooral of en hoe deze eventueel te scheiden waren.

    Bij het gegeven dat je zou moeten kiezen soms bij een operatie dat 1 van de 2 zou overlijden waren ze geschokt.

    Beiden vonden dat je niet alleen verder kon leven, dat was voor hen onbestaanbaar. Dan was het fijner om alle 2 dood te gaan vonden ze vanuit het diepst van hun wezen.

    Ik vond het ontroerend te zien en zo direct te ervaren hoe zeer tweelingen dus met elkaar verbonden zijn.

Reageer op dit artikel

Top