Blog

Mooi en systemisch.
En heerlijk om het weekend mee te starten…

I know a girl
She puts the color inside of my world
But she’s just like a maze
Where all of the walls all continually change

Audrey was pas drie, maar zij kon zó boos worden, veel te boos eigenlijk voor haar kleine lijfje. Het merkwaardige was dat er geen enkele reden leek te zijn om boos te worden. Ze leefde in een heel warm gezin met twee liefdevolle ouders en een zusje van bijna één jaar oud.
Haar vader zorgde voor het inkomen en haar moeder was thuis bij de kinderen.

Merel was helemaal op. Ze had net een week paardenkamp achter de rug en het was heerlijk geweest. Alleen het laat naar bed gaan was slopend gebleken. Maar wat een lol hadden ze gehad. Wat een geweldige week!
Haar moeder reed met een kalm gangetje het paardenkamp uit met Merel voor pampus onderuitgezakt op de stoel naast haar.

Karin was over het algemeen wel tevreden met haar leven. Ze had een luxe appartement, had een paar vrienden en ze verdiende vrij veel. Ze werkte dan ook veel, echter niet als Karin, maar als Katja. Het huis waar ze werkte had klasse, haar collega’s waren allemaal hele lieve meiden en ze had veel vaste klanten die op zich best aardig waren.

Sanne was altijd al de oogappel van papa. Vaak stoeiden ze samen en moest ze tot tranen toe lachen wanneer papa haar kietelde. Ze waren dikke maatjes, en natuurlijk zou ze later met papa trouwen.
Toen begon Sanne’s lichaam te veranderen. Ze kreeg heupen en borsten en plotseling waren poppen niet meer zo interessant.