Blog

Mooi en systemisch.
En heerlijk om het weekend mee te starten…

I know a girl
She puts the color inside of my world
But she’s just like a maze
Where all of the walls all continually change

Karin was over het algemeen wel tevreden met haar leven. Ze had een luxe appartement, had een paar vrienden en ze verdiende vrij veel. Ze werkte dan ook veel, echter niet als Karin, maar als Katja. Het huis waar ze werkte had klasse, haar collega’s waren allemaal hele lieve meiden en ze had veel vaste klanten die op zich best aardig waren.

Sanne was altijd al de oogappel van papa. Vaak stoeiden ze samen en moest ze tot tranen toe lachen wanneer papa haar kietelde. Ze waren dikke maatjes, en natuurlijk zou ze later met papa trouwen.
Toen begon Sanne’s lichaam te veranderen. Ze kreeg heupen en borsten en plotseling waren poppen niet meer zo interessant.

Kim begreep niet waarom ze de laatste tijd zo’n hekel aan haar vader had. Na de scheiding wilde ze heel graag bij hem wonen omdat het bij haar moeder bijna niet uit te houden was, en ze het juist heel goed met haar vader kon vinden.
De weekenden dat ze naar haar moeder toe ging waren heel dubbel.

Om het leven door te geven zijn er kinderen uitgevonden. Dat is een hele goede zet geweest van de natuur, omdat later die kinderen misschien zelf ook weer het leven kunnen doorgeven, wat enige garantie geeft op continuïteit.

Kinderen vinden zichzelf enorm belangrijk. Dat moeten ze dan ook wel om zich een plekje in de wereld te verwerven.

Wat is eigenlijk de rol van vaders in ons leven? Bert Hellinger zei het een keer heel erg mooi. “De moeders zetten ons in het leven, de vaders zetten ons in de wereld”.

De moeder draagt ons, brengt ons ter wereld en voedt ons. De vader neemt ons bij de hand en toont ons de wereld. De wereld buitenshuis.