De abortus (1)

In de komende twee blogs zullen de verschillende systemische consequenties beschreven worden van een zwangerschap die door bepaalde omstandigheden uitloopt op een abortus. Er zal ingegaan worden op hoe de houding van beide ouders bepalend is voor de (al dan niet) verwerking van de abortus, voor de levensenergie en levensvreugde van beide personen en voor de relatie zelf.

Martin en Ellen waren al vanaf hun ontmoeting dol op elkaar. Ze waren allebei nog geen vijfentwintig, woonden al drie jaar samen en de passie en liefde was intens. Ze wilden samen oud worden en ook de kinderwens was er. Alleen nu nog even niet. Het was dan ook een nogal lastig moment dat de hangende buikgriep een ontluikend leven bleek te zijn. Dàt kwam slecht uit…

Ellen was erg verward. Enerzijds vond ze dat ze er nog niet aan toe was, maar aan de andere kant leek het haar ook prachtig en heerlijk om al moeder te zijn. Martin was er heel duidelijk over. Ze wilden samen nog een jaar reizen, dan elk nog hun schooldiploma omzetten in een carrière en zo ergens rond hun vijfendertigste zouden ze aan kinderen beginnen. Dat wilde zij toch ook? Ja, dat wilde zij ook, maar nu was ze zwanger en wist ze niet mee zo goed wat ze wilde.

Martin was heel liefdevol en begripvol. Natuurlijk begreep hij dat het voor haar heel anders was dan voor hem, maar ze wilden nog zoveel met hun leven doen, en kinderen kon altijd nog. En zo’n abortus was toch maar een hele kleine ingreep, zeker in zo’n vroeg stadium. En hij wilde beslist nog geen kinderen. Ellen gaf het echter niet zomaar op, want voor haar voelde het moederschap nu belangrijker dan al hun plannen. Reizen kon toch ook nog prima ná de kinderen of tijdens een sabbatical mèt de kinderen? Het ontaarde uiteindelijk in een hun eerste serieuze relatiecrisis, maar Martin hield voet bij stuk. Hij wilde nu nog geen kinderen.

Overstag

Uiteindelijk ging Ellen overstag en maakte ze een afspraak met haar arts. Martin wilde er absoluut bij zijn. Zijn meisje hoefde dit niet alleen mee te maken. Tijdens de ingreep voelde Ellen een diepe pijn opkomen die niets te maken had met fysieke pijn. Tranen stroomde over haar wangen. Martin zat er wat ongemakkelijk bij en probeerde haar te troosten.
Op de terugweg in de auto legde hij liefdevol zijn hand op haar been. ‘Nou, dat viel nog wel mee, toch? Een bezoekje aan de tandarts kan vervelender zijn’, grapte hij voorzichtig. Ellen glimlachte en kneep even in zijn hand.

Al snel kreeg hun leven weer de vertrouwde routine en ze maakten plannen voor hun wereldreis. Toch leek er iets veranderd te zijn. Ellen, normaal een echte tijgerin tussen de lakens, was veranderd, wat afstandelijker leek het wel. Ze had niet zo vaak zin meer in vrijen en soms ging er zelfs een hele maand voorbij zonder seks. Ze voelde geen echte intimiteit meer met Martin en de afstand tussen hun werd groter en groter. De passie en liefde leken verwelkt en geen van beide snapten het. Ellen voelde zich schuldig, want in eerste instantie was zij degene die zich meer uit de relatie terugtrok. Een jaar later gingen ze uit elkaar. Hij vooral boos, zij vooral verdrietig en vol schuldgevoel.
(wordt vervolgd)