De plek van de vader

Bart en Paulien hebben samen een zoontje van vijf, Thijs, een pittig baasje met een eigen willetje. Vader Bart heeft net een nieuwe uitdaging in zijn carrière aangenomen, en een consequentie daarvan is dat hij het eerste jaar meer in het buitenland vertoeft dan thuis. Uiteraard zijn Bart en Paulien dat samen overeengekomen. Meteen nadat Bart zijn hielen had gelicht kroop Thijs gezellig bij mama in bed.

Op de plek van papa. Paulien vond dat wel leuk, en zo had Thijs ook wat troost omdat zijn papa zo vaak en zo lang weg was. En ’s avonds, wanneer Thijs even tv mocht kijken ging hij niet op zijn eigen plekje op de grote bank zitten, maar op de plek van papa. Natuurlijk was dat geen enkel probleem voor Paulien. Wat maakt het nou uit waar Thijs zit. En langzaam aan werd onze Thijs de ‘man’ in huis.

Vreemd genoeg begon Thijs vaak ruzie te krijgen met zijn vriendjes, en ook op school viel het op dat hij zich moeilijker kon concentreren en bazig deed naar de andere kinderen en leerkrachten, tot het onhandelbare af. Paulien dacht dat het te maken had met het feit dat Thijs zijn vader mistte, en ging heel geduldig met hem om. Maar al snel werd de situatie onhoudbaar. Thijs wilde zich met alles bemoeien, en werd heel erg kwaad als hij terecht gewezen werd.
Teneinde raad riep Paulien de hulp in van iemand die systemisch onderlegd was. Deze legde Paulien uit dat binnen hun gezin de ordening volledig verstoord was. Thijs had de plek van de vader volledig ingenomen, en was daarmee veel te groot geworden. De ouders horen de ‘groten’ te zijn, de kinderen de ‘kleinen’. En aangezien kinderen heel erg graag groot willen zijn zullen ze, wanneer de gelegenheid zich voordoet, de kans meteen aangrijpen om net zo groot (of groter zelfs) te worden als papa en mama.

Zijn plek, jouw plek

De oplossing was heel eenvoudig, maar vroeg wel enige daadkracht en volharding van Paulien. Toen Thijs weer bij mama in bed wilde kruipen zei mama: “Nee Thijs, dit is de plek van papa, niet de plek van kleine kinderen. Ook al is hij er niet, dit is zijn plek. Jóuw plek is in je eigen bed”.
Ook tv kijken mocht niet meer op de plek van papa, maar Thijs moest op zijn eigen plek gaan zitten. Het mag duidelijk zijn dat onze Thijs zijn verworven plek niet zonder slag of stoot opgaf. Laten we volstaan met te zeggen dat het een interessante periode in het leven van Paulien werd. Uiteindelijk was de ordening weer hersteld en kon Thijs weer alleen maar kind zijn. De ouders de groten, het kind de kleine.
Wanneer dit aspect van de ordening duidelijk is en ook nageleefd wordt, is er weer rust in het familiesysteem. Want iedereen, jong en oud, kunnen alleen in hun kracht staan op hun eigen plek in het geheel.