Vaders

Wat is eigenlijk de rol van vaders in ons leven? Bert Hellinger zei het een keer heel erg mooi. “De moeders zetten ons in het leven, de vaders zetten ons in de wereld”.

De moeder draagt ons, brengt ons ter wereld en voedt ons. De vader neemt ons bij de hand en toont ons de wereld. De wereld buitenshuis.

Natuurlijk doen moeders dat ook, maar het is met name de ‘vaderlijke kracht’ en de vaderlijke bescherming die ons begeleidt. Als ik het even op de spits drijf, zou je kunnen zeggen dat de moeder zorgt voor de veiligheid en de harmonie binnen het gezin, de vader zorgt ervoor dat het gezin een goede plek in de wereld inneemt, een plek waar het gezin veilig is en de vader voor het gezin kan zorgen. De vader is dan van buiten af dienstbaar aan het hele gezin.

Niet verbazend natuurlijk dat deze ‘ouderposities’ overeenkomen met de vrouwelijke en de mannelijke kwaliteiten. Vrouwelijke (moederlijke) kwaliteiten zijn bijvoorbeeld: invoelend, voedend, verzorgend, verbindend, omsluitend. Mannelijke (vaderlijke) kwaliteiten zijn dan: rechtlijnig, daadkrachtig, naar buiten gericht, handelend.
Ik snap dat deze manier van kijken op enige weerstand kan stuiten, want ze lijkt nogal negentiende-eeuws, niet bepaald van deze tijd. Maar wanneer we dit beeld even volgen, kunnen we vrij helder de rol van de vader definiëren.

Zoon leert man zijn van zijn vader

Wanneer de vader zijn rol en verantwoordelijkheid binnen het gezin helemaal kan nemen, geeft dat de kinderen het vertrouwen om de wereld in te gaan en zich daar een plek te verwerven. Vanaf een zekere leeftijd beleven zoons de vader anders dan de dochters. Voor de zoons is de vader het voorbeeld van hoe je ‘man’ bent, en voor de dochters is de vader de aangewezen persoon om hun ontluikende vrouwelijkheid op uit te proberen. Zo kunnen dochters wat flirten met hun vader en hem een beetje uitdagen. In een gezonde situatie leert de dochter zo op een veilige manier hoe haar vrouwelijkheid zich uit tegenover de andere sekse. Het vrouw zijn leert ze uiteraard van haar moeder, zoals een zoon het man zijn van de vader leert.

Wat nu wanneer de vader niet of niet helemaal aanwezig is in het gezin? Bij de kinderen lijkt er dan een verminderde daadkracht, een ‘jezelf neerzetten’ in de wereld aanwezig te zijn. Een gevolg van het ontbreken van een vader kan zijn dat er dan later naar een ‘vader’ gezocht wordt. Die ‘vaders’ worden dan bijvoorbeeld gevonden in religie, spiritualiteit, leraren, Leidinggevenden, meesters en guru’s. De behoefte om geleid en ‘gedragen’ te worden is dan zo groot, dat helder denken, waarnemen en intuïtie geparkeerd worden. Bij die mensen is goed waar te nemen dat ze niet geaard zijn. Hun blik is als het ware gericht op het ‘hogere’, de hemelse vader, de Guru, de Spiritualiteit.
Om vol in het leven te staan is het van belang dat je je echte vader innerlijk helemaal aanneemt, waardoor je de mannelijke en vrouwelijke kracht in jezelf weer in balans brengt en je de steun en kracht van je vader kunt ervaren. En daar kan geen Guru tegen op.